تعیین سهم ادراک خطر بر اساس ویژگی های شخصیتی در رانندگان خطرآفرین

هدف : هدف از این پژوهش تبیین رفتار رانندگی خطرآفرین بر اساس ویژگی­های شخصیتی و ادارک خطر بود. روش : روش پژوهش همبستگی و جامعه آماری 2700 راننده وسایط نقلیه در استان تهران بود که در 3 ماه اول سال 1392 توسط پلیس راهنمایی و رانندگی به­دلیل رانندگی خطرآفرین توقیف شده بودند. حجم نمونه از طریق فرمول کوکران محاسبه شد و نمونه­گیری به­صورت در دسترس و داوطلبانه بود. برای جمع­آوری اطلاعات از نسخه کوتاه پرسش­نامه شخصیتی نئو کاستا و مک­کرا 1989 و ادراک خطر رانندگی آلبرگ و راندمو (2001) استفاده شد. یافته­ها : نتایج نشان داد که بر اساس پنج ویژگی شخصیت روان رنجورخویی، برون­گرایی، باز بودن به­تجربه، توافق و وجدانی­بودن می توان ادراک خطر را پیش­بینی کرد و همبستگی بین متغیرهای پیش­بین شخصیتی و متغیر ادراک خطر در رانندگی معنی­دار بود. نتیجه­گیری : از آن­جا که ویژگی­های شخصیتی و ادراک خطر رانندگی در بروز حوادث رانندگی نقش دارد، بنابراین ارزیابی شخصیت و ادراک خطر رانندگی داوطلبین دریافت و تمدید گواهی­نامه رانندگی و نیز افرادی که به­دلیل رانندگی خطرآفرین توقیف می­شوند، امری کاربردی و ضروری در جهت شناسایی رانندگان خطرآفرین به­نظر می­رسد.